نوع مقاله : مطالعه پژوهشی اصیل

نویسندگان

• صدف مفهوم ¹
• مهدی دهستانی ²
• فاطمه محمدی شیرمحله ³
• پریسا پیوندی ³

¹ دانشجوی دکتری روان‌شناسی سلامت، گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.

² دانشیار گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران

³ استادیار گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.

چکیده

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقت ­ورزی بر میزان فعالیت جسمانی  و شاخص توده بدنی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان دارای اضافه وزن و چاق با شاخص تودۀ بدنی 25-35 مراجعه­ کننده به آزمایشگاه تحقیق شهر تهران در پاییز و زمستان سال 1400 بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس 45 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شاخص توده بدنی و نیم‌رخ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ارﺗﻘﺎءدﻫﻨﺪه ﺳﻼﻣﺘﻲ بود. پس از اجرای 8 جلسه 90 دقیقه­ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و 8 جلسه 90 دقیقه­ ای درمان خودشفقت­ورزی، داده­های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقت­ورزی بر  میزان فعالیت جسمانی و شاخص تودۀ بدنی اثربخش هستند (05/0>P) و بین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقت ورزی بر میزان فعالیت جسمانی  و شاخص تودۀ بدنی تفاوت معنادار وجود ندارد (05/0<P). درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقت­ ورزی هر دو به یک اندازه بر میزان فعالیت جسمانی  و شاخص توده بدنی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو اثربخش هستند.

کلیدواژه‌ها

• تعهد و پذیرش
• توده بدنی
• خودشفقت‌ورزی
• دیابت
• میزان فعالیت جسمانی 

عنوان مقاله [English]

The effectiveness of commitment and acceptance therapy and self-compassion therapy on physical activity and body mass index in patients with type 2 diabetes

نویسندگان [English]

• Sadaf Mafhoum ¹
• Mehdi Dehestani ²
• Fatemeh Mohammadi Shirmahaleh ³
• Parisa Peyvandi ³

¹ PhD student in health psychology, Department of Health Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran,

² Associate Professor, Department of Psychology, Arak Branch, Islamic Azad University, Arak, Iran

³ Assistant Professor, Department of Health Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran .

چکیده [English]

 The purpose of this study was to compare the effectiveness of commitment and acceptance therapy and self-compassion therapy on physical activity and body mass index in patients with type 2 diabetes.The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test-follow-up design with the control group and the statistical population of this research including all overweight people with a body mass index of 25-35 referring to the research laboratory of Tehran in the fall and winter of 2021, among them, 45 people were selected using available sampling method. They were randomly divided into two experimental and control groups. The pre-test, post-test, and follow-up research tools were the Body mass index and Health-Promoting Lifestyle Profile. After the 8 sessions of 90-minute acceptance and commitment-based therapy and the 8 sessions of 90-minute self-compassion therapy, research data were analyzed using variance analysis with repeated measurements.The results showed that commitment and acceptance-based therapy and self-compassion therapy are effective on physical activity and body mass index (P<0.05), and there is no significant difference between the effectiveness of commitment and acceptance-based therapy and self-compassion therapy on physical activity and body mass index (P<0.05). Commitment and acceptance-based therapy and self-compassion therapy are both equally effective on physical activity and body mass index in patients with type 2 diabetes.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Commitment and acceptance
• body mass
• self-compassion
• diabetes
• physical activity